*** Yabanmersini geceler ***Konusu şöyle; erkek arkadaşının yemek yedikleri kafeye kendisinden başkasıyla gittiğini anlayarak aldatıldığını farkeden ve ondan ayrılan Elizabeth (Norah Jones) kafenin sahibi Jeremy'e (Jude Law) dairelerinin anahtarını bırakır. Bu şekilde birçok anahtarı kavanozunda saklayan Jeremy hiçkimse sipariş etmemesine rağmen hergün yeni bir yabanmersinli pasta yapan romantik bir adamdır. Sohbetler ve pastayla geçen bir sürenin sonunda Lizzy kendisini toparlamak için New York'dan Memphis ve Nevada'ya giden bir yolculuğa çıkar.
Ne anladım; Kar Wai Wong'un tamamı İngilizce çektiği ilk film. 2046 ile başlayan son döneminden pek tat alamadığım yönetmenin Chungking Express'i anımsatan bu çalışmasında aşkı sorgulayan bir kadının uzun bir yolculuğa çıkması, yolda karşılaştığı karakterlerle ilişkileri sonucunda yaşadığı deneyim ve ruhsal etkilenimi tipik Kar Wai temalarından. Her ne kadar tatlılar üzerine bir çekicilik ve görsellik vaadetse de asıl duygusal etkisini renkler aracılığıyla yapmaya çalışıyor ve Darius Khondji kafede geçen her anı bir duygusal bombardımana çeviriyor ancak abartılı kaçıyor. Lizzy'nin Memphis'de tanıştığı aradığını bulduğu düşüncesiyle evlenen ancak bir süre sonra gerçekleri farkeden Sue Lynn (Rachel Weisz) ile terkedilen ancak unutamadığı için kendisini içki ile kaybetmeye çalışan Arnie'nin (David Strathairn) hikayesi, bu iki oyuncunun ustalıklarıyla en lezzetli bölüm. Natalie Portman'ın Leslie'si ise Law ile Jones gibi izleyiciyle çok iyi bağ kurabilen karakterler olamadan kalıyor. Ancak Jeremy'nin kafesi "ben de böyle bir şey açsam" isteği veriyor, Norah Jones'da her ne kadar oyuncu olarak pek bir katkı sağlayamasa da (Sue Lynn ile sokakta yan yana oturdukları sahnede Weisz döktürürken yanında öyle ben otursam "ne işim var benim burada" diye düşünürdüm) tema müziği ile üzerine düşeni yapıyor. Bu yollardan daha önce geçtiğini bildiğimiz yönetmene mekan değişikliği yaramamış, başladığı noktanın bile biraz gerisine düşmüş.
Aklımda kaldı; Klyuch isimli kafe. Finaldeki pasta kremalı öpüşme sahnesi. Kavanozdaki anahtarlar. "Yabanmersinli pastaların bir kusuru yok, sadece insanlar başka seçimler yapıyorlar. Yabanmersinli pastaları suçlayamayız, yalnızca... hiçkimse ondan istemiyor" teması.
Sonuç; yönetmene bakmazsak idare eder.
7 şubat cumartesi günü izledim
http://www.imdb.com/title/tt0765120/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder